Inhoudsopgave:
- Definitie - Wat betekent Bipolaire junctietransistor (BJT)?
- Techopedia verklaart Bipolar Junction Transistor (BJT)
Definitie - Wat betekent Bipolaire junctietransistor (BJT)?
Een bipolaire junctie-transistor (BJT) is een type halfgeleider dat zowel elektronen- als gatladingsdragers gebruikt. Ze worden gebruikt om elektrische stroom te versterken. BJT's zijn beschikbaar zowel alleen of verpakt in geïntegreerde schakelingen (IC's). BJT's worden veel gebruikt in versterkers voor een grote hoeveelheid dagelijkse elektronische apparatuur.
Een bipolaire junctietransistor is ook bekend als een bipolaire transistor.
Techopedia verklaart Bipolar Junction Transistor (BJT)
Een bipolaire junctietransistor is een type halfgeleider die wordt gevormd door twee typen halfgeleiders, P-type en N-type, met een derde basis te verbinden. Deze basis kan de hoeveelheid elektriciteit moduleren die erdoorheen stroomt. Deze apparaten zorgen voor de versterking van elektrische stroom in een zeer kleine ruimte. BJT's zijn afzonderlijk verkrijgbaar of gemaakt als geïntegreerde schakelingen.
De BJT werd uitgevonden door William Shockley bij Bell Labs in 1948 en betekende een grote doorbraak in elektronica. Hiermee konden elektronicafabrikanten kleinere, goedkopere apparaten bouwen. Het effect werd het eerst gezien met de introductie van transistorradio's. BJT's leidden uiteindelijk tot de ontwikkeling van microprocessors en de moderne computerindustrie toen werd gerealiseerd dat transistors konden worden gebruikt om logische poorten te bouwen.
