Inhoudsopgave:
Definitie - Wat betekent optische isolator?
Een optische isolator is een passief magneto-optisch apparaat dat licht in één richting laat bewegen. De werking van het apparaat is gebaseerd op het Faraday-effect. Het wordt gebruikt in applicaties om ongewenste feedback naar het systeem met behulp van de optische isolator te voorkomen.
Optische isolatoren zijn ook bekend als optoisolatoren, optokoppelaars en fotokoppelers.
Techopedia legt Optische Isolator uit
Een optische isolator bestaat uit een Faraday-rotator met magneet, ingangspolarisator en uitgangspolarisator. De ingangspolarisator is ingericht om als een filter te werken en laat alleen lineair gepolariseerd licht in de rotator toe. De rotator roteert vervolgens de polarisatie van het ingangslicht met 45 graden en mag de uitgangspolarisator verlaten. Op deze manier wordt energie geabsorbeerd of gereflecteerd afhankelijk van het type polarisator. Optische isolatoren zijn beschikbaar met hoogvermogen en laagvermogenpolarisatoren.
Optische isolatoren kunnen ook worden onderverdeeld in polarisatie-afhankelijke isolatoren en polarisatie-onafhankelijke isolatoren. Polarisatie-afhankelijke isolatoren gebruiken invoer- en uitvoerpolarisatoren samen met een Faraday-rotator, terwijl polarisatie-onafhankelijke isolatoren invoer- en uitvoer dubbelbrekende wiggen gebruiken samen met een Faraday-rotator.
Optische isolatoren worden in veel toepassingen gebruikt, zoals lasertoepassingen waar ze worden gebruikt om ongewenste terugkoppeling naar de laserbron te voorkomen. Dit helpt bij het niet beïnvloeden van de coherentie van de laser en beïnvloedt eventuele schade aan de diode zelf, aangezien feedback in staat is tot frequentieverschuiving, ruis, modushopping of amplitudefluctuatie. Het is dus een sleutelapparaat om een stabiele laserdiode-werking te bereiken. In high-speed optische vezel transmissieversterkers en routes worden ze als onmisbare apparaten beschouwd vanwege hun vermogen om het nadelige effect van retourstralen te elimineren.
