Inhoudsopgave:
Definitie - Wat betekent parametrisch polymorfisme?
Parametrisch polymorfisme is een techniek in de programmeertaal waarmee generieke functies en typen kunnen worden gedefinieerd, zonder veel aandacht voor typegebaseerde fouten. Hiermee kan taal expressiever worden tijdens het schrijven van generieke code die van toepassing is op verschillende soorten gegevens. Functies geschreven in context met parametrisch polymorfisme werken op verschillende gegevenstypen.
Techopedia verklaart Parametric Polymorphism
Parametrisch polymorfisme is het kernprincipe achter generieke programmeertalen en -structuren. Hiermee kunnen generieke functies en gegevenstypen worden gemaakt die op waarden werken, ongeacht het gegevenstype.
Als een programmeerfunctie bijvoorbeeld op twee verschillende waarden werkt, kunnen de waarden worden gekoppeld, ook al hebben ze niet dezelfde gegevenstypen. Een voorbeeld is het samenvoegen van een lijst met gehele getallen met een zwevende kommawaarde.
Ada, Haskell, Visual Prolog, Scala, Java en C # zijn programmeertalen die parametrisch polymorfisme ondersteunen.
