Inhoudsopgave:
Definitie - Wat betekent verticale schaalbaarheid?
Verticale schaalbaarheid is de toevoeging van bronnen aan een enkel systeemknooppunt, zoals een enkele computer of netwerkstation, wat vaak resulteert in extra CPU's of geheugen. Verticale schaalbaarheid biedt meer gedeelde bronnen voor het besturingssysteem en applicaties.
Verticale schaalbaarheid kan ook worden aangeduid als opschaling.
Techopedia verklaart de verticale schaalbaarheid
Horizontale schaalbaarheid (schaalvergroting) verwijst daarentegen naar het toevoegen van meer knooppunten aan een systeem, zoals het toevoegen van computerwerkstations aan een netwerk, wat kan resulteren in het toevoegen van meerdere computers om meer werk in minder tijd te volbrengen. Hierdoor kan het systeem als een enkele logische eenheid werken, wat de efficiëntie verhoogt.
Elk model heeft compromissen. In horizontale schaalbaarheid verhoogt het toevoegen van meer knooppunten de netwerk- of systeemcomplexiteit, het beheer, het programmeermodel, de doorvoer en de latentie tussen knooppunten. Het kan ook problemen met softwaretoepassingen veroorzaken die de doorvoer van werk belemmeren, waardoor de algehele systeemefficiëntie mogelijk wordt gehinderd. In het verleden werd horizontale schaalbaarheid als kosteneffectiever beschouwd wanneer applicaties die op veel knooppunten draaiden goed samenwerkten.
Met het recente gebruik van virtualisatietechnologie en hypervisors (een hostcomputer met meerdere besturingssystemen, ook bekend als gasten), is de efficiëntie van een enkel knooppunt aanzienlijk toegenomen via verticale schaalbaarheid. Met het oog op de achteruitgang van de horizontale schaalbaarheid moeten beide modellen dus worden bekeken en beoordeeld.
