Inhoudsopgave:
- Definitie - Wat betekent Systems Network Architecture (SNA)?
- Techopedia verklaart Systems Network Architecture (SNA)
Definitie - Wat betekent Systems Network Architecture (SNA)?
Systems Network Architecture (SNA) is de eigen netwerkarchitectuur met 5 niveaus van IBM, ontwikkeld in 1974 voor mainframecomputers. SNA bestaat uit verschillende hardware- en software-interfaces die hardware- en softwaresysteemcommunicatie mogelijk maken. Het ontwerp op 5 niveaus is geëvolueerd naar een model op 7 niveaus dat nauw overeenkomt met het internationaal erkende OSI-model (Open Systems Interconnection) en ondersteunt nu peer-to-peer netwerken van werkstations.
SNA is geen programma maar een complete protocolstack (suite) die wordt gebruikt voor het onderling verbinden van computers en hun bijbehorende bronnen.
Techopedia verklaart Systems Network Architecture (SNA)
Halverwege de jaren zeventig was IBM voornamelijk een hardwareleverancier die probeerde de hardwareverkoop te verhogen. Om dit te doen, brachten ze klanten in de richting van interactieve terminal-gebaseerde systemen en weg van batchsystemen die programma's zonder handmatige tussenkomst uitvoerden. De strategie was om de verkoop van mainframecomputers en randapparatuur te verhogen, en SNA was bedoeld om de belangrijkste niet-computerkosten en andere problemen met grote netwerken te verminderen. Deze problemen omvatten:
- Communicatielijnen niet gedeeld door terminals die verschillende toepassingen met verschillende communicatieprotocollen gebruiken
- Inefficiënte en tijdrovende datatransmissies
- Telecommunicatielijnen van slechte kwaliteit
Zo waren SNA's bedoeld om de consumentenuitgaven aan op terminal gebaseerde systemen te verhogen, ten koste van telecommunicatiebedrijven. Op dat moment kon elke CPU slechts 16 randapparatuur tegelijk verwerken, en elke communicatielijn telde als een randapparaat. Het aantal terminals dat een krachtige mainframe-computer aankan, was dus zeer beperkt.
Technologische verbeteringen resulteerden in krachtigere communicatiekaarten, wat resulteerde in "multi-layer communicatieprotocollen"; XNA van SNA en ITU-T werden later de dominante communicatieprotocollen.
Kritieke elementen van SNA omvatten:
- IBM Network Control Program (NCP): een primitief schakelprotocol voor het doorsturen van datapakketten vergelijkbaar met een moderne switch en het verminderen van de beperkingen op communicatielijnen per CPU
- Synchronous Data Link Control (SDLC): een protocol dat de datatransmissie-efficiëntie aanzienlijk verbeterde via een enkele link - een voorloper van datapakketcommunicatie die evolueerde naar moderne IP-technologie
- Virtual Telecommunications Access Method (VTAM): een softwarepakket voor inlog-, sessie- en routingservices binnen een mainframe-computer
- Dankzij evoluerende technologieën zoals APPN (geavanceerde peer-to-peer netwerken - een uitbreiding op SNA) en APPC (geavanceerde programma-naar-programma-communicatie - een protocol op de applicatielaag in het OSI-model) konden computers veel terminals besturen; en SNA werd aangepast om moderne peer-to-peer-communicatie en gedistribueerde computing aan te kunnen.
SNA is sindsdien grotendeels vervangen door TCP / IP.
