Inhoudsopgave:
Definitie - Wat betekent Very Low Frequency (VLF)?
Zeer lage frequentie (VLF) is een radiofrequentieband in het bereik van 3 tot 30 kHz met golflengten van 10 tot 100 km. Het is ook de naam van de band die is aangewezen door de International Telecommunication Union (ITU). VLF heeft een beperkte bandbreedte, dus het is meestal onpraktisch voor audio-overdracht en wordt meestal alleen gebruikt voor gecodeerde signalen met een lage gegevenssnelheid, zoals onderwatercommunicatie.
Techopedia verklaart Very Low Frequency (VLF)
Zeer laagfrequente signalen hebben grote golflengten waardoor ze rond grote obstakels kunnen buigen, zich als grondgolven langs de kromming van de aarde kunnen voortplanten en zout water kunnen binnendringen, wat de reden is waarom ze door het leger zijn gebruikt voor communicatie met onderzeeërs. In feite is het krachtigste radiostation ter wereld ontworpen om VLF-signalen uit te zenden op 24 kHz met een vermogen van 1, 8 MW. Dit station is het marine-radiostation Cutler van de Amerikaanse marine in Cutler, Maine, met een antennematrix met een diameter van 1, 2 km, een centrale mast die wordt gebruikt als stralingselement en een stervormige horizontale draadarray die fungeert als een capacitieve topbelasting. Het wordt gebruikt om te communiceren met Amerikaanse onderzeeërs.
VLF-signalen zijn heel bijzonder omdat ze de ionosfeer D-laag van de atmosfeer op een hoogte van 60 km en de geleidende aarde gebruiken als een horizontale "duct" -golfgeleider, die de golven beperkt zodat ze niet in de ruimte ontsnappen, waardoor ze propageren tot zeer grote afstanden rond de aarde. Dit maakt VLF een zeer handig hulpmiddel voor het detecteren van activiteiten in het D-gebied van de atmosfeer, waar het door wetenschappers kan worden gebruikt om fenomenen zoals bliksem, zonneactiviteit en kosmische gammastraling te detecteren, maar het verspreiden van VLF-signalen in deze complexe media is de moeilijkste prestatie te bereiken op het gebied van elektromagnetisme. VLF wordt ook gebruikt voor geofysische onderzoeken, die elektromagnetische golven gebruiken om te detecteren wat zich onder de grond bevindt, evenals de samenstelling van de grond.
