Inhoudsopgave:
Definitie - Wat betekent Metacomputing?
Metacomputing is een technologie die is ontworpen om meerdere computerbronnen te integreren om een verscheidenheid aan applicaties te ontwikkelen die betrekking hebben op bedrijven, management, industrie en software. Metacomputing-technologie wordt ook gebruikt om gegevens uit verschillende databases en apparaten te verzamelen, interpreteren en analyseren.
Het doel van een metacomputingsysteem is om transparante resource- en netwerkheterogeniteit te vergemakkelijken door effectief gebruik te maken van alle netwerkrasterresources.
Techopedia verklaart Metacomputing
Het metacomputing-concept werd eind jaren tachtig ontwikkeld door het National Center for Supercomputing Applications (NCSA), toen programmeeringenieurs zich realiseerden dat voor toenemende rekenbehoeften meervoudige computersysteemconnectiviteit nodig was. Recente metacomputing-ontwikkelingen omvatten grote computernetwerken die werken als virtuele supercomputers in een netwerk.
Een metacomputingsysteem bestaat uit de volgende componenten:
- Een set losjes gekoppelde knooppunten
- Een uitgebreide reeks services waarmee een netwerk meer dan één systeemcapaciteit kan uitvoeren
Voordelen van Metacomputing zijn onder meer:
- Superieure grafische weergave
- Lost complexe gedistribueerde computerproblemen op
- Biedt high-performance computing in data-intensieve applicaties
- Vermindert bandbreedte door een enkel hogesnelheidsnetwerk te gebruiken om computers op verschillende locaties te verbinden
