Inhoudsopgave:
Definitie - Wat betekent naamresolutie?
Naamresolutie, in de context van programmeren, is het koppelen van identificatiemiddelen binnen de programmeeromgeving aan de eigenlijke programmaonderdelen die ze vertegenwoordigen. Deze namen kunnen worden opgeslagen in opzoektabellen of als onderdeel van een naamruimtehiërarchie. Het doel van de naamgeving is om een korte verwijzing naar gecodeerd materiaal te bieden. Het proces kan worden gebruikt om een functie, variabele of andere component uit een repository van genoemde entiteiten aan te roepen.
Techopedia legt Naamresolutie uit
De naam van een programmeercomponent kan de willekeurige keuze van de programmeur zijn, of het kan iets zijn met een specifieke syntaxis toegewezen door een algoritme van de programmeertaal. De naamruimte van een ID geeft de context aan. Dezelfde naam in twee verschillende naamruimten kan verwijzen naar totaal verschillende programmeercomponenten. De reikwijdte van een variabele bepaalt waar deze beschikbaar is voor gebruik binnen een programma.
Met namen die aan subroutines zijn toegewezen, kunnen ze gemakkelijk worden opgeroepen zonder de hele code in te voeren. De mogelijkheid om toegang te krijgen tot een subroutine met behulp van een naam is een van de grootste voordelen van programmeren.
Naamomzetting kan plaatsvinden wanneer het programma wordt gecompileerd of tijdens runtime. De eerste heet statische naamresolutie en de andere heet dynamische naamresolutie.
Deze definitie is geschreven in de context van programmeren
