Inhoudsopgave:
Definitie - Wat betekent Hybride kernel?
Hybride kernel is een kernelarchitectuur die is gebaseerd op een combinatie van microkernel- en monolithische kernelarchitectuur die wordt gebruikt in computerbesturingssystemen. Deze kernelbenadering combineert de snelheid en het eenvoudiger ontwerp van monolithische kernel met de modulariteit en uitvoeringsveiligheid van microkernel.
Techopedia legt Hybride kernel uit
Een hybride kernel draait enkele services in de kernelruimte om de overheadkosten van een traditionele microkernel te verminderen, terwijl kernelcode als servers in de gebruikersruimte wordt uitgevoerd. Een hybride kernelontwerp kan bijvoorbeeld het virtuele bestandssysteem en de buscontrollers binnen de kernel houden en de bestandssysteemstuurprogramma's en opslagstuurprogramma's als gebruikersmodusprogramma's buiten de kernel. Een dergelijk ontwerp behoudt de prestaties en ontwerpprincipes van een monolithische kern.
De Microsoft NT-kernel is een bekend voorbeeld van een hybride kernel die Windows NT, Windows 2000, Windows XP, Windows Server 2003, Windows Vista, Windows Server 2008 en Windows 7 mogelijk maakt. Het wordt een monolithische kernel genoemd als emulatiesubsystemen uitvoeren in de gebruikersmodus serverprocessen. Een van de belangrijkste dingen is de structuur, die een verzameling modules is die communiceren via bekende interfaces, met een kleine microkernel die beperkt is tot kernfuncties zoals first-level interrupt handling, thread planning en synchronisatieprimitieven. Dit maakt de mogelijkheid mogelijk om ofwel directe procedureaanroepen of communicatie tussen processen te gebruiken om tussen modules te communiceren, en dus voor de mogelijke locatie van modules in verschillende adresruimten.
